Συνεχίζοντας από την προηγούμενη μου ανάρτηση,θέλω να επεκταθώ λιγάκι στη σημασία της επίσκεψης των παιδιών στον οδοντίατρο, αυτήν τη φορά από ψυχολογικής πλευράς.
Αρχίζω από μια παγκόσμια αλήθεια : ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!! Βαθυστόχαστο έτσι; Και όμως έτσι είναι.Υπάρχουν παιδιά πιο συνεργάσιμα,άλλα πιο συγκρατημένα,άλλα φοβισμένα,άλλα υπερκινητικά. Και όλα αντιμετωπίζουν τις εμπειρίες με διαφορετικό τρόπο. Έτσι λοιπόν και η επίσκεψη στον οδοντίατρο είναι μια ακόμα εμπειρία που τα παιδιά καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Ας μιλήσουμε πρώτα για τις ηλικίες των παιδιών. Η ηλικιακή κατάταξη των παιδιών μπορεί αν γίνει με πολλούς τρόπους. Μπορεί να γίνει πχ με το κλασσικό προσχολική ηλικία, δημοτικό,γυμνάσιο-λύκειο.Μπορεί να γίνει με το κάτω των έξι ετών,έξι με δώδεκα, δώδεκα με ενηλικίωση. Μπορεί να γίνει και με ενδιάμεσα των κατηγοριών αυτών. Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές κατηγοριοποιήσεις σημαίνει ότι υπάρχουν και αρκετές μεταβλητές. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά που είναι ηλικιακά ίδια, ναι μεν μπορεί να εμφανίζουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, αλλά εμφανίζουν και διαφοροποιήσεις.Και οι διαφοροποιήσεις αυτές μπορεί να έχουν σχέση με το κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο της οικογένειας,τη σχέση των μελών μεταξύ τους, τα ερεθίσματα που δέχονται,το χαρακτήρα τους και πλήθος άλλων γνωστών και μη παραγόντων.
Και γιατί αυτό να απασχολεί τον οδοντίατρο; Ο οδοντίατρος,σας διαβεβαιώνω, είναι άνθρωπος σαν εσάς. Θέλει να κάνει τη δουλειά του με όσο το δυνατόν πιο εύκολο τρόπο,αλλά και να συνεισφέρει στη βελτίωση συμπεριφορών και λανθασμένων συνηθειών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει διαφορετική αντιμετώπιση στους ασθενείς,ενήλικους ή ανήλικους ανάλογα με το χαρακτήρα τους,για να επιτύχει το σκοπό του.
Παράδειγμα : Ένας ασθενής μου δε βουρτσίζει σχεδόν καθόλου. Μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Έρχεται στο ιατρείο και μου το λέει. Εγώ,μετά τη θεραπεία δεν μπορώ να του πω,να βουρτσίζει 3 φορές την ημέρα,να κάνει οδοντικό νήμα,να βάλει και στοματικό διάλυμα,κάθε μέρα. Μπορεί να τα κάνει για μία ή δύο μέρες και μετά να επανέλθει στις προηγούμενες συνήθειες του.Σε αυτόν το ασθενή συστήνω μία με δύο φορές την ημέρα βούρτσισμα και επανεξέταση σε 4 μήνες. Στους 4 μήνες ξαναελέγχω αν βουρτσίζει και αν το κάνει,μπορώ να του συστήσω να κάνει και μια φορά την ημέρα ή μια φορά στις δύο μέρες οδοντικό νήμα. Προσπαθώ να αλλάξω την καθημερινότητα του και να τον κάνω να συνηθίσει τη χρήση των σωστών μέσων στοματικής υγιεινής,βαθμηδόν και κλιμακωτά.
Αντίθετα σε ασθενή που βουρτσίζει δυο φορές την ημέρα,αλλά δε χρησιμοποιεί οδοντικό νήμα μπορώ να προτείνω νήμα κατευθείαν γιατί είναι πιο πιθανό να το χρησιμοποιήσει.
Έτσι και για τα παιδιά,αναλόγως της ηλικιακή τους ομάδας αλλά και του χαρακτήρα τους,πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάλογα.
Το θέμα είναι και στην πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο. Τα παιδιά στηρίζονται σε πράγματα που έχουν ακούσει ή τους έχουν μεταφέρει γονείς ,φίλοι,αδέρφια κτλ. Και ειδικά για τους γονείς είναι και η μη λεκτική επικοινωνία εκτός από τη λεκτική που έχει σημασία και που διαισθάνονται τα παιδιά. Αν η μαμά λέει "οδοντίατρος" και χάνει το χρώμα της,το παιδάκι δεν μπορεί να πετάξει από τη χαρά του.
Αν η μαμά στην επίσκεψη του παιδιού στον οδοντίατρο είναι πολύ αγχωμένη,και δεν μπορεί να αντέξει να είναι στο δωμάτιο,πώς να το διαχειριστεί το παιδί; Αν η μαμά αργήσει να πάει το παιδί στον οδοντίατρο,και αρχίσουν οι έντονοι πόνοι στα δοντάκια του παιδιού,και τα κλάματα,πώς το παιδί θα είναι ήρεμο κατά την επίσκεψη στον οδοντίατρο;
Και πώς αυτό το παιδί, όταν γίνει ενήλικος,θα πηγαίνει στον οδοντίατρο με χαρά; Δεν μπορείτε να πείτε,κάνω αμείλικτα ερωτήματα!!
Δε θα σταματήσω να το λέω, ότι η πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο θα πρέπει να γίνεται ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ, και όχι όταν ξεκινήσουν οι πόνοι και όλα τα υπόλοιπα. Επίσης επειδή οι βλάβες στο δοντάκια των παιδιών προχωρούν με πιο γρήγορο ρυθμό, σε σχέση με τα δόντια των ενηλίκων,πρέπει να πηγαίνουν τουλάχιστον μια φορά το χρόνο,για καθαρισμό,έλεγχο και φθορίωση,ιδανικά κάθε εξάμηνο.
Στην Ελλάδα θα αργήσουν να αισθάνονται οι ασθενείς έτσι για την επίσκεψη στον οδοντίατρο
αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε και παλεύουμε για να μην αισθάνονται έτσι
Kαλα βουρτσίσματα!!
Αρχίζω από μια παγκόσμια αλήθεια : ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!! Βαθυστόχαστο έτσι; Και όμως έτσι είναι.Υπάρχουν παιδιά πιο συνεργάσιμα,άλλα πιο συγκρατημένα,άλλα φοβισμένα,άλλα υπερκινητικά. Και όλα αντιμετωπίζουν τις εμπειρίες με διαφορετικό τρόπο. Έτσι λοιπόν και η επίσκεψη στον οδοντίατρο είναι μια ακόμα εμπειρία που τα παιδιά καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Ας μιλήσουμε πρώτα για τις ηλικίες των παιδιών. Η ηλικιακή κατάταξη των παιδιών μπορεί αν γίνει με πολλούς τρόπους. Μπορεί να γίνει πχ με το κλασσικό προσχολική ηλικία, δημοτικό,γυμνάσιο-λύκειο.Μπορεί να γίνει με το κάτω των έξι ετών,έξι με δώδεκα, δώδεκα με ενηλικίωση. Μπορεί να γίνει και με ενδιάμεσα των κατηγοριών αυτών. Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές κατηγοριοποιήσεις σημαίνει ότι υπάρχουν και αρκετές μεταβλητές. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά που είναι ηλικιακά ίδια, ναι μεν μπορεί να εμφανίζουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, αλλά εμφανίζουν και διαφοροποιήσεις.Και οι διαφοροποιήσεις αυτές μπορεί να έχουν σχέση με το κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο της οικογένειας,τη σχέση των μελών μεταξύ τους, τα ερεθίσματα που δέχονται,το χαρακτήρα τους και πλήθος άλλων γνωστών και μη παραγόντων.
Και γιατί αυτό να απασχολεί τον οδοντίατρο; Ο οδοντίατρος,σας διαβεβαιώνω, είναι άνθρωπος σαν εσάς. Θέλει να κάνει τη δουλειά του με όσο το δυνατόν πιο εύκολο τρόπο,αλλά και να συνεισφέρει στη βελτίωση συμπεριφορών και λανθασμένων συνηθειών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να έχει διαφορετική αντιμετώπιση στους ασθενείς,ενήλικους ή ανήλικους ανάλογα με το χαρακτήρα τους,για να επιτύχει το σκοπό του.
Παράδειγμα : Ένας ασθενής μου δε βουρτσίζει σχεδόν καθόλου. Μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Έρχεται στο ιατρείο και μου το λέει. Εγώ,μετά τη θεραπεία δεν μπορώ να του πω,να βουρτσίζει 3 φορές την ημέρα,να κάνει οδοντικό νήμα,να βάλει και στοματικό διάλυμα,κάθε μέρα. Μπορεί να τα κάνει για μία ή δύο μέρες και μετά να επανέλθει στις προηγούμενες συνήθειες του.Σε αυτόν το ασθενή συστήνω μία με δύο φορές την ημέρα βούρτσισμα και επανεξέταση σε 4 μήνες. Στους 4 μήνες ξαναελέγχω αν βουρτσίζει και αν το κάνει,μπορώ να του συστήσω να κάνει και μια φορά την ημέρα ή μια φορά στις δύο μέρες οδοντικό νήμα. Προσπαθώ να αλλάξω την καθημερινότητα του και να τον κάνω να συνηθίσει τη χρήση των σωστών μέσων στοματικής υγιεινής,βαθμηδόν και κλιμακωτά.
Αντίθετα σε ασθενή που βουρτσίζει δυο φορές την ημέρα,αλλά δε χρησιμοποιεί οδοντικό νήμα μπορώ να προτείνω νήμα κατευθείαν γιατί είναι πιο πιθανό να το χρησιμοποιήσει.
Έτσι και για τα παιδιά,αναλόγως της ηλικιακή τους ομάδας αλλά και του χαρακτήρα τους,πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάλογα.
Το θέμα είναι και στην πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο. Τα παιδιά στηρίζονται σε πράγματα που έχουν ακούσει ή τους έχουν μεταφέρει γονείς ,φίλοι,αδέρφια κτλ. Και ειδικά για τους γονείς είναι και η μη λεκτική επικοινωνία εκτός από τη λεκτική που έχει σημασία και που διαισθάνονται τα παιδιά. Αν η μαμά λέει "οδοντίατρος" και χάνει το χρώμα της,το παιδάκι δεν μπορεί να πετάξει από τη χαρά του.
Αν η μαμά στην επίσκεψη του παιδιού στον οδοντίατρο είναι πολύ αγχωμένη,και δεν μπορεί να αντέξει να είναι στο δωμάτιο,πώς να το διαχειριστεί το παιδί; Αν η μαμά αργήσει να πάει το παιδί στον οδοντίατρο,και αρχίσουν οι έντονοι πόνοι στα δοντάκια του παιδιού,και τα κλάματα,πώς το παιδί θα είναι ήρεμο κατά την επίσκεψη στον οδοντίατρο;
Και πώς αυτό το παιδί, όταν γίνει ενήλικος,θα πηγαίνει στον οδοντίατρο με χαρά; Δεν μπορείτε να πείτε,κάνω αμείλικτα ερωτήματα!!
Δε θα σταματήσω να το λέω, ότι η πρώτη επίσκεψη στον οδοντίατρο θα πρέπει να γίνεται ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ, και όχι όταν ξεκινήσουν οι πόνοι και όλα τα υπόλοιπα. Επίσης επειδή οι βλάβες στο δοντάκια των παιδιών προχωρούν με πιο γρήγορο ρυθμό, σε σχέση με τα δόντια των ενηλίκων,πρέπει να πηγαίνουν τουλάχιστον μια φορά το χρόνο,για καθαρισμό,έλεγχο και φθορίωση,ιδανικά κάθε εξάμηνο.
Στην Ελλάδα θα αργήσουν να αισθάνονται οι ασθενείς έτσι για την επίσκεψη στον οδοντίατρο
αλλά τουλάχιστον προσπαθούμε και παλεύουμε για να μην αισθάνονται έτσι
Kαλα βουρτσίσματα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου