Θέμα της σημερινής ανάρτησης είναι οι οδοντιατρικές εργασίες που γίνονται στα παιδιά ηλικίας 4-14 χρόνων.Και μιλάω για τις εργασίες που γίνονται στα νεογιλά δόντια,δηλαδή τα πρώτα δόντια που βγαίνουν στο στόμα του παιδιού,κατά τη διάρκεια της παιδικής και της πρώτης εφηβικής ηλικίας.
Θυμίζω ότι περισσότερες πληροφορίες για το ποια είναι τα δόντια και με ποια σειρά βγαίνουν στη στοματική κοιλότητα μπορείτε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο(πατήστε εδώ για το σύνδεσμο).
Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω κάτι.
"Επειδή τα πρώτα δόντια του παιδιου πέφτουν(θα αντικατασταθούν δηλαδή από τα μόνιμα),αυτό δε σημαίνει ότι δε θα πρέπει να τα φροντίζουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο "
Και αυτό γιατί τα μόνιμα δόντια πρέπει να αντικαταστήσουν τα προσωρινά,στο σωστό χρόνο.
Τι εννοώ με αυτό;
Έστω ότι ένα προσωρινό δόντι είναι τόσο χαλασμένο (τερηδονισμένο) που θα πρέπει να βγει.Τότε ο οδοντίατρος πρέπει να ειδοποιήσει τους γονείς του παιδιού ότι υπάρχει πιθανότητα όταν είναι έτοιμο να βγει το μόνιμο δόντι να μη βρει τον απαραίτητο χώρο στο στόμα.Να παρεμποδιστεί δηλαδή από τα άλλα δόντια που έχουν προσπαθήσει να κλείσουν το κενό που έχει δημιουργηθεί για να μπορεί να διευκολύνεται η μάσηση. Και αυτό γιατί όταν ένα δόντι βγαίνει,σε οποιαδήποτε ηλικία,τα υπόλοιπα δόντια συγκλίνουν προς το κενό,σε μια προσπαθεια να το κλείσουν κάπως,για να διευκολυνθεί η μάσηση.
Πρέπει λοιπόν στα παιδιά να γίνει βίωμα η συχνή επίσκεψη στον οδοντίατρο για πολλούς λόγους οι κυριότεροι των οποίων είναι :
1. Οποιαδήποτε τερηδονική βλάβη στο παιδί έχει πιο γρήγορη εξέλιξη από ότι στον ενήλικα.
2.Όταν το παιδί πηγαίνει στον οδοντίατρο με πόνο,δεν είναι πολύ συνεργάσιμο και δημιουργείται μια μορφή φοβίας για τις οδοντιατρικές επισκέψεις.
3.Με τις τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο διαμορφώνεται μια καλή συνήθεια και το παιδί μαθαίνει να πηγαίνει στον οδοντίατρο,όχι μόνο όταν υπάρχει πρόβλημα και πονάει,αλλά για έλεγχο των δοντιών. Άρα υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα όταν το παιδί γίνει ενήλικας να διατηρήσει αυτή την καλή συνήθεια.
4.Το οικονομικό όφελος είναι μεγαλύτερο τόσο μεσοπρόθεσμα,μια και τα οδοντιατρικής αιτιολογίας προβλήματα δεν εξελίσονται τόσο πολύ,οπότε απαιτείτα μικρότερο κόστος για την αντιμετώπισή τους όσο και μακροπρόθεσμα,μια και με τους συχνούς ελέγχους,μάλλον,δεν έχει τόσο επιβεβαρυμένο οδοντιατρικό ιστορικό,άρα έχει μικρότερες πιθανοτητες να χρειαστεί να επαναλάβει μια οδοντιατρική εργασία.Και αυτό γιατί οποιαδήποτε οδοντιατρικη εργασία δεν είναι για πάντα.Αντίθετα το δόντι είναι μια τέλεια,δομικά και λειτουργικά,μονάδα.
Ποιές όμως είναι οι οδοντιατρικές εργασιες που μπορούν να γίνουν στο παιδί;
Πρώτη-πρώτη και η πιο ήπια είναι ο καθαρισμός και η τοπική εφαρμογή φθορίου στα δόντια,η λεγόμενη φθορίωση. Η φθορίωση ενισχύει το δόντι και το προστατεύει από την τερηδόνα.Είναι πολύ σημαντικό να γίνει η πρώτη γνωριμία του παιδιού με τον οδοντίατρο μέσω αυτής της ήπιας, μη παρεμβατικής και ανώδυνης οδοντιατρική διαδικασίας.Η φθορίωση μπορεί να γίνει από τη στιγμή που το παιδί βγάλει δόντια,αλλά συνήθως η πρώτη φθορίωση γίνεται περίπου στην ηλικία των τεσσάρων ετών.
Σε περίπτωση τερηδόνας μπορούν να γίνουν σφραγίσματα στα δόντια του παιδιού.Και αν η τερηδόνα είναι τόσο μεγάλη και έχει χαλάσει πολύ το δόντι,τότε συνίσταται πολφοτομή,δηλαδή αφαίρεση μέρους του νεύρου του δοντιού,μια διαδικασία που μοιάζει με την απονεύρωση(ή ενδοδοντική θεραπεία) πυ κάνουν οι ενήλικες και στη συνέχεια μαι αποκατάσταση που μπορεί να είνα σφράγισμα ή μια στεφάνη η όπως τη λένε στην παιδοδοντιατρική "καπάκι στο δοντάκι"
Και στο στόμα φαίνεται κάπως έτσι
Οι παιδικές στεφάνες δεν είναι τόσο αισθητικές,γιατί δεν είναι κάτι μόνιμο.Τα τελευταία χρόνια βέβαια κυρίς στο εξωτερικό έχυν γίνει παιδικές στεφάνες από αισθητικά υλικά(στο χρώμα του δοντιού). Φυσικά το κόστος είναι αυξημένο,ενώ δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η τεχνική εφαρμόζεται εκτεταμένα στην Ελλάδα.
Και φυσικά αν τα δόντια είναι πολύ χαλασμένα μπορούν και πρέπει να γίνουν εξαγωγές.Για τη διατήρηση όμως του χώρου για τα μόνιμα δόντια,καλό είναι να τοποθετηθεί ένα μηχάνημα διατήρησης χώρου.
Ποιός τα κάνει όλα αυτά;
Σε αυτό έχω αναφερθεί σε παλαιότερη ανάρτηση σχετικά με τις εξειδικεύσεις και τς ειδικότητες στην οδοντιατρική(Πατήστε εδώ για την ανάρτηση).Αν ο γενικός οδοντίατρος θεωρεί ότι μπορεί να φέρει σε πέρας τις οδοντιατρικές εργασίες , τότε απο το πρόγραμμα σπουδών του είναι αρκετά καταρτισμένος να το κάνει,ειδικά στις ηλικίες άνω των 6.Αλλιώς καλό είναι να παραπέμπει τα παιδάκια στον εξειδικευμένο παιδοδοντίατρο.
Αυτά είχα να σας πω για τις οδοντιατρικες εργασίες στα πρώτα δόντια των παιδιών.
Και μέχρι την επόμενη ανάρτηση..πολλά χαμόγελα!
Θυμίζω ότι περισσότερες πληροφορίες για το ποια είναι τα δόντια και με ποια σειρά βγαίνουν στη στοματική κοιλότητα μπορείτε να βρείτε στον παρακάτω σύνδεσμο(πατήστε εδώ για το σύνδεσμο).
Είναι σημαντικό στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω κάτι.
"Επειδή τα πρώτα δόντια του παιδιου πέφτουν(θα αντικατασταθούν δηλαδή από τα μόνιμα),αυτό δε σημαίνει ότι δε θα πρέπει να τα φροντίζουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο "
Και αυτό γιατί τα μόνιμα δόντια πρέπει να αντικαταστήσουν τα προσωρινά,στο σωστό χρόνο.
Τι εννοώ με αυτό;
Έστω ότι ένα προσωρινό δόντι είναι τόσο χαλασμένο (τερηδονισμένο) που θα πρέπει να βγει.Τότε ο οδοντίατρος πρέπει να ειδοποιήσει τους γονείς του παιδιού ότι υπάρχει πιθανότητα όταν είναι έτοιμο να βγει το μόνιμο δόντι να μη βρει τον απαραίτητο χώρο στο στόμα.Να παρεμποδιστεί δηλαδή από τα άλλα δόντια που έχουν προσπαθήσει να κλείσουν το κενό που έχει δημιουργηθεί για να μπορεί να διευκολύνεται η μάσηση. Και αυτό γιατί όταν ένα δόντι βγαίνει,σε οποιαδήποτε ηλικία,τα υπόλοιπα δόντια συγκλίνουν προς το κενό,σε μια προσπαθεια να το κλείσουν κάπως,για να διευκολυνθεί η μάσηση.
Πρέπει λοιπόν στα παιδιά να γίνει βίωμα η συχνή επίσκεψη στον οδοντίατρο για πολλούς λόγους οι κυριότεροι των οποίων είναι :
1. Οποιαδήποτε τερηδονική βλάβη στο παιδί έχει πιο γρήγορη εξέλιξη από ότι στον ενήλικα.
2.Όταν το παιδί πηγαίνει στον οδοντίατρο με πόνο,δεν είναι πολύ συνεργάσιμο και δημιουργείται μια μορφή φοβίας για τις οδοντιατρικές επισκέψεις.
3.Με τις τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο διαμορφώνεται μια καλή συνήθεια και το παιδί μαθαίνει να πηγαίνει στον οδοντίατρο,όχι μόνο όταν υπάρχει πρόβλημα και πονάει,αλλά για έλεγχο των δοντιών. Άρα υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα όταν το παιδί γίνει ενήλικας να διατηρήσει αυτή την καλή συνήθεια.
4.Το οικονομικό όφελος είναι μεγαλύτερο τόσο μεσοπρόθεσμα,μια και τα οδοντιατρικής αιτιολογίας προβλήματα δεν εξελίσονται τόσο πολύ,οπότε απαιτείτα μικρότερο κόστος για την αντιμετώπισή τους όσο και μακροπρόθεσμα,μια και με τους συχνούς ελέγχους,μάλλον,δεν έχει τόσο επιβεβαρυμένο οδοντιατρικό ιστορικό,άρα έχει μικρότερες πιθανοτητες να χρειαστεί να επαναλάβει μια οδοντιατρική εργασία.Και αυτό γιατί οποιαδήποτε οδοντιατρικη εργασία δεν είναι για πάντα.Αντίθετα το δόντι είναι μια τέλεια,δομικά και λειτουργικά,μονάδα.
Ποιές όμως είναι οι οδοντιατρικές εργασιες που μπορούν να γίνουν στο παιδί;
Πρώτη-πρώτη και η πιο ήπια είναι ο καθαρισμός και η τοπική εφαρμογή φθορίου στα δόντια,η λεγόμενη φθορίωση. Η φθορίωση ενισχύει το δόντι και το προστατεύει από την τερηδόνα.Είναι πολύ σημαντικό να γίνει η πρώτη γνωριμία του παιδιού με τον οδοντίατρο μέσω αυτής της ήπιας, μη παρεμβατικής και ανώδυνης οδοντιατρική διαδικασίας.Η φθορίωση μπορεί να γίνει από τη στιγμή που το παιδί βγάλει δόντια,αλλά συνήθως η πρώτη φθορίωση γίνεται περίπου στην ηλικία των τεσσάρων ετών.
Σε περίπτωση τερηδόνας μπορούν να γίνουν σφραγίσματα στα δόντια του παιδιού.Και αν η τερηδόνα είναι τόσο μεγάλη και έχει χαλάσει πολύ το δόντι,τότε συνίσταται πολφοτομή,δηλαδή αφαίρεση μέρους του νεύρου του δοντιού,μια διαδικασία που μοιάζει με την απονεύρωση(ή ενδοδοντική θεραπεία) πυ κάνουν οι ενήλικες και στη συνέχεια μαι αποκατάσταση που μπορεί να είνα σφράγισμα ή μια στεφάνη η όπως τη λένε στην παιδοδοντιατρική "καπάκι στο δοντάκι"
Και στο στόμα φαίνεται κάπως έτσι
Οι παιδικές στεφάνες δεν είναι τόσο αισθητικές,γιατί δεν είναι κάτι μόνιμο.Τα τελευταία χρόνια βέβαια κυρίς στο εξωτερικό έχυν γίνει παιδικές στεφάνες από αισθητικά υλικά(στο χρώμα του δοντιού). Φυσικά το κόστος είναι αυξημένο,ενώ δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η τεχνική εφαρμόζεται εκτεταμένα στην Ελλάδα.
Και φυσικά αν τα δόντια είναι πολύ χαλασμένα μπορούν και πρέπει να γίνουν εξαγωγές.Για τη διατήρηση όμως του χώρου για τα μόνιμα δόντια,καλό είναι να τοποθετηθεί ένα μηχάνημα διατήρησης χώρου.
Ποιός τα κάνει όλα αυτά;
Σε αυτό έχω αναφερθεί σε παλαιότερη ανάρτηση σχετικά με τις εξειδικεύσεις και τς ειδικότητες στην οδοντιατρική(Πατήστε εδώ για την ανάρτηση).Αν ο γενικός οδοντίατρος θεωρεί ότι μπορεί να φέρει σε πέρας τις οδοντιατρικές εργασίες , τότε απο το πρόγραμμα σπουδών του είναι αρκετά καταρτισμένος να το κάνει,ειδικά στις ηλικίες άνω των 6.Αλλιώς καλό είναι να παραπέμπει τα παιδάκια στον εξειδικευμένο παιδοδοντίατρο.
Αυτά είχα να σας πω για τις οδοντιατρικες εργασίες στα πρώτα δόντια των παιδιών.
Και μέχρι την επόμενη ανάρτηση..πολλά χαμόγελα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου