Θέμα της σημερινής ανάρτησης είναι η περίπτωση κατά την οποία σπάει ένα τμήμα της ρίζας κατά τη διάρκεια της εξαγωγής και τις ενέργειες του οδοντιάτρου.
Για την εξαγωγή έχουμε μιλήσει σε παλαιότερη ανάρτηση(πατήστε εδώ για την ανάρτηση).Ειναι μάλιστα από τις πιο πολυδιαβασμένες αναρτήσεις του ιστολογίου(και βρίσκεται και στην πρώτη σελίδα αποτελεσμάτων της google,για να ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας! ) μια και όλοι οι ασθενείς ανησυχούν όταν μαθαίνουν ότι πρέπει να γίνει μια εξαγωγή και ψάχνουν στο διαδίκτυο για περισσότερες πληροφορίες.
Σε εκείνη την ανάρτηση είχαμε πει ότι κάθε εξαγωγή έχει τη δυσκολία της.Καμία εξαγωγή δεν είναι εύκολη,απλά κάποιες δεν είναι δύσκολες.Κατά τη διάρκεια της εξαγωγής προσπαθούμε να βγάλουμε το δόντι ατόφιο,και κοιτάζοντάς το να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει μείνει κάποιο μικρό κομματάκι μέσα στο φατνίο.
Πολλές φορές όμως κατά τη διάρκεια της εξαγωγής το δόντι δεν βγαίνει ατόφιο γιατί πχ έχει πολλή τερηδόνα,γιατί έχει μείνει πολύ λίγο,συνήθως ρίζα κάτω από το επίπεδο των ούλων ή γιατί έχει γίνει ένα με το κόκαλο(έχει δηλαδή "συνοστεωθεί" όπως επιστημονικά λέγεται).Τότε αναγκαζόμαστε να κάνουμε χειρουργική εξαγωγή δηλαδή να κάνουμε μια τομή στα ούλα,για να αποκτήσουμε καλύτερη πρόσβαση στο τμήμα του δοντιού που δε λέει να βγει,πιθανώς να διχοτομήσουμε ή και να τριχοτομήσουμε το δόντι(να το κόψουμε δηλαδή στη μέση ή και στα τρία ορισμένες φορές) και τελικά να φθάσουμε στο ποθούμενο,δηλαδή στην εξαγωγή.
Και με τη χειρουργική εξαγωγή έχουμε ασχοληθεί σε παλαιότερη ανάρτηση(πατήστε εδώ για την ανάρτηση).
Ανέκδοτο αλλά όχι Αστείο :
Παλαιότερα σε περίπτωση που παρέμενε ρίζα σε στόμα ασθενούς,δεν πολυενδιαφερόταν ο (παλαιότερης γενιάς και κοπής) οδοντίατρος.Και όταν σε κάποια στιγμή πόναγε ο ασθενής ή και έβγαινε η ρίζα λόγω απορρόφησης οστού,είχαν ακουστεί και δικαιολογίες του στυλ "Βγαίνει ένα δόντι που ηταν κρυμενο μέσα στο ούλο"!Σήμερα αυτές οι δικαιολογίες τείνουν να εκλείψουν.
Αυτές λοιπόν είναι ορισμένες από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες είμαστε υποψιασμένοι ότι θα γίνει χειρουργική εξαγωγή και έχουμε ειδοποιήσει τον ασθενή ώστε να μην ανησυχεί για το γεγονός ότι η εξαγωγή θα πάρει περισσότερη ώρα.Ο ασθενής είναι ήρεμος,αφού έχει ενημερωθεί και το κυριότερο,δεν πονάει γιατί καθόλη τη διάρκεια της εξαγωγής είναι μουδιασμένος.Το μόνο που νιώθει είναι μια πίεση,κατά τη διάρκεια των χειρισμών της εξαγωγής,η οποία είναι φυσιολογική.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ενώ το δόντι φαίνεται εύκολο,και είναι ατόφιο ή τελωσπάντων το τμημα που είναι πάνω από τα ούλα είναι μεγαλούτσικο,λόγω της διαδικασίας και των χειρισμών κατά τη διάρκεια της εξαγωγής και λίγο πριν βγει από το στόμα σπάει στην άκρη της ρίζας του.Τότε η διαδικασία αντιμετώπισης ορίζει να προσπαθήσουμε να βγάλουμε και το υπόλοιπο τμήμα της ρίζας,κάνοντας όλα εκείνα τα στάδια της χειρουργικής εξαγωγής,δηλαδή τομή,πιθανώς αφαίρεση κόκαλου με τον τροχό για να να αποκτήσουμε καλύτερη πρόσβαση και τελικά αφαίρεση του τμήματος της ρίζας που επέμενε να μην αποχωρήσει οικειοθελώς από το στόμα!Στην περίπτωση του μικρού τήματος ρίζας,η διαδικασία είναι πολύ πιο δύσκολη,μια και ψάχνουμε ένα μικρό κομάτι δοντιού σε μια περιοχή που λόγω της προηγηθείσας εξαγωγής έχουμε φυσιολογικά αιμορραγία.
Σε τέτοιες δύσκολες εξαγωγές,καλό είναι να καλούμε τον ασθενή εντός δύο ημερών για έναν ακτινογραφικό έλεγχο,για να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει παραμείνει κάποιο τμήμα ρίζας στο φατνίο.Στις δύο μερες έχει σταματήσει η αιμορραγία,οπότε μπορούμε να δούμε πιο καθαρά την περιοχή της εξαγωγής,μπορούμε να βγάλουμε πιο εύκολα ακτινογραφία αλλά και μπορούμε να ξαναεπέμβουμε στο σημείο αν ο ακτνογραφικός έλεγχος(μία ακτινογραφία)δείξει ότι τμημα του δοντιού έχει παραμείνει στο σημείο.
Αν ξανά δεν είμαστε σίγουροι 100%,μπορούμε να ξαναδούμε τον ασθενη σε άλλες 4 μέρες,όπου και πάλι μπορούμε να ξαναεπέμβουμε στην περιοχή,αν ο ακτινογραφικός έλεγχος (μία ακτινογραφία) δείξει ότι ακόμα κάτι υπάρχει ή έχουμε την υποψία ότι κάτι υπάρχει.
Η μόνη περίπτωση που μπορούμε να αφήσουμε τμήμα της ρίζας εντός του φατνίου είναι όταν μετά τον ακτινογραφικό έλεγχο διαπιστώσουμε ότι το κοματι είναι πάρα πολύ μικρό και η ταλαιπωρία και η αφαίρεση οστού λόγω χειρουργικής εξαγωγης για να προσπελάσουμε το πολύ μικρό αυτό κομάτι της ρίζας είναι μεγαλύτερη από το όφελος,εδικότερα δε αν συνορεύει με αυαισθητα ανατομικά στοιχεία όπως πχ το κάτω φατνιακό νεύρο ή το έδαφος του ιγμορείου άντρου.
Αλλά συνίσταται εκτός από την ενημέρωση του ασθενους να προβαίνουμε σε ακτινογραφικό έλεγχο και να το έχουμε και εμείς και ο ασθενής υπόψιν για το μελλον.Ότι δηλαδή μπορεί στο μέλλον να χρειαστεί να επέμβουμε.Και μάλιστα στο μέλλον μπορεί να είναι και πιο εύκολη μια ενδεχόμενη εξαγωγή,μια και θα έχει απορροφηθεί κόκαλο(άρα και ούλα),οπότε το πολύ μικρό αυτό κοματάκι θα έχει έρθει πιο πολύ προς την επιφάνεια των ούλων.
Προσοχή: Η παραπάνω περίπτωση δεν αναφέρεται σε τμήμα ρίζας,αλλά αποκλειστικά σε πολύ μικρό τμήμα του ακροριζίου και μάλιστα όταν αυτό επικοινωνεί με ευαίσθητα ανατομικά σημεία της ανατομίας.Είναι ιατρικό λάθος και πλημμελής άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος να αφήσουμε μεγάλο τμήμα ρίζας εντός του φαντίου,στο σημείο εξαγωγής.
Η επούλωση μετά από μια τέτοια διαδικασία είναι αυξημένη σε σχέση με μια απλή εξαγωγή.Αυτό εξαρτάται από την ηλικία,τη γενικη υγεια αλλά και τις συνήθειες πχ κάπνισμα του ασθενούς.Συνήθως σε 3 περίπου εβδομάδες η επούλωση είναι σε καλό βαθμό,σε σημείο δηλαδή που να μη πονάει.Αν έχουν γίνει ράμματα,αφαιρούνται σε περίπου 14 μέρες.Κατά τη διάρκεια της επούλωσης μπορεί να δωθεί και αντιβίωση αλλά και αντιφλεγμονώδη.Η αντιβίωση δίνεται για να μην εχουμε αύξηση των μικροβίων,άρα και πόνο στην περιοχή,ενώ τα αντιφλεγμονώδη για να αντιμετωπίσουν τον πόνο και τη φλεγμονή λόγω επούλωσης.Το ελαφρό πρήξιμο της περιοχής,αν γίνει,είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Μετά τη δεύτερη μέρα μπορούν να γίνουν πλύσεις με κάποιο αντισηπτικό της στοματικής κοιλότητας,πάντα όμως σε συνεννόηση με το γιατρό.
Πολύ σημαντική είναι η αντιμετώπιση του συμβάματος αυτού.Και το λέω αυτό διότι οι ενέργειες που θα κάνουμε έχουν αντίκτυπο στη μελλοντική σχέση που θα έχουμε με τον ασθενή και αν θα συνεχιστει η επαγγελματική σχέση μας μαζί του.Το να σπάσει μία ρίζα ή ένα τμήμα δοντιού κατά την εξαγωγή είναι λίγο ως πολύ συνηθισμένο ή μάλλον είναι από τα πράγματα που μπορεί αν γίνουν κατά τη διάρκεια μιας εξαγωγής.Οι ενέργειες μας όμως, ο επαγγελματικός τρόπος αντιμετώπισης και οι σωστές εξηγησεις που θα ακολουθήσουν μπορούν να βοηθήσουν είτε να ξεπεραστεί ομαλά και να συνεχιστει η θεραπευτική συμφωνία του ασθενή με το γιατρό ή να οδηγήσουν τον ασθενή να αναζητήσει κάποιον άλλο γιατρό.Και δυστυχώς αυτός ο συνολικός τρόπος αντιμετώπισης δεν διδασκεται,αλλά μαθαίνεται με την εμπειρία.
Ένα άλλο θέμα που ανακύπτει είναι πώς κοστολογείται η εξαγωγή που από "απλή" έγινε τελικά "χειρουργική";Γιατί το κόστος μιας απλής εξαγωγής έχει χονδρικά από 40-60 ευρώ ενώ μιας χειρουργικής εξαγωγής από 120-200 ευρώ.Και ο ασθενης εκεί που ήταν προετοιμασμένος να πληρώσει λιγότερα,εκτός από τον πόνο και την ταλαιπωρία του έχει να αντιμετωπίσει και τον -περίπου- διπλασιασμό του κόστους θεραπείας.Και ειδικά στην εποχή μας όλα τα υπολογίζουμε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σαφή απάντηση για το τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις,γιατί εξατομικεύεται η αμοιβή.Συνήθως η αμοιβή είναι λιγότερη από τη χειρουργική εξαγωγή αλλά μεγαλύτερη από την απλή εξαγωγή, στην περίπτωση που γινει από τον ίδιο οδοντίατρο.Και είναι κάτι που γενικά το δέχεται ο ασθενής,μια και καταλαβαίνει και αξιολογεί ότι έχει επιμηκυνθεί κατά πολύ η ώρα εργασίας(περίπου 1:30 ώρα,μπορεί και παραπάνω χειρουργική εξαγωγή,από μισή ώρα εξαγωγή).Αν ο οδοντίατρος δεν κάνει χειρουργικές εξαγωγές,παραπέμπει τον ασθενή σε κάποιο εξειδικευμένο(και αυτό είναι το σωστό και τίμιο από πλευράς του γιατρού),συνήθως γναθοπροσωπικό χειρουργό,στοματικό χειρουργό ή και περιοδοντολόγο.Τότε δεν πληρώνεται ο ίδιος,αλλά ο ασθενής πληρώνει κατευθειαν τον εξειδικευμένο συνάδελφο.
Αυτά είχα να σας πω για την περίπτωση του θραυσμένου τμήματος ρίζας.Ελπίζω να σας ενημέρωσα.
H γνώση είναι δύναμη!
Για την εξαγωγή έχουμε μιλήσει σε παλαιότερη ανάρτηση(πατήστε εδώ για την ανάρτηση).Ειναι μάλιστα από τις πιο πολυδιαβασμένες αναρτήσεις του ιστολογίου(και βρίσκεται και στην πρώτη σελίδα αποτελεσμάτων της google,για να ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας! ) μια και όλοι οι ασθενείς ανησυχούν όταν μαθαίνουν ότι πρέπει να γίνει μια εξαγωγή και ψάχνουν στο διαδίκτυο για περισσότερες πληροφορίες.
Σε εκείνη την ανάρτηση είχαμε πει ότι κάθε εξαγωγή έχει τη δυσκολία της.Καμία εξαγωγή δεν είναι εύκολη,απλά κάποιες δεν είναι δύσκολες.Κατά τη διάρκεια της εξαγωγής προσπαθούμε να βγάλουμε το δόντι ατόφιο,και κοιτάζοντάς το να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει μείνει κάποιο μικρό κομματάκι μέσα στο φατνίο.
Πολλές φορές όμως κατά τη διάρκεια της εξαγωγής το δόντι δεν βγαίνει ατόφιο γιατί πχ έχει πολλή τερηδόνα,γιατί έχει μείνει πολύ λίγο,συνήθως ρίζα κάτω από το επίπεδο των ούλων ή γιατί έχει γίνει ένα με το κόκαλο(έχει δηλαδή "συνοστεωθεί" όπως επιστημονικά λέγεται).Τότε αναγκαζόμαστε να κάνουμε χειρουργική εξαγωγή δηλαδή να κάνουμε μια τομή στα ούλα,για να αποκτήσουμε καλύτερη πρόσβαση στο τμήμα του δοντιού που δε λέει να βγει,πιθανώς να διχοτομήσουμε ή και να τριχοτομήσουμε το δόντι(να το κόψουμε δηλαδή στη μέση ή και στα τρία ορισμένες φορές) και τελικά να φθάσουμε στο ποθούμενο,δηλαδή στην εξαγωγή.
Αυτα είναι κομμάτια ξύλου,αλλά καταλάβατε τι εννοώ!
Και με τη χειρουργική εξαγωγή έχουμε ασχοληθεί σε παλαιότερη ανάρτηση(πατήστε εδώ για την ανάρτηση).
Ανέκδοτο αλλά όχι Αστείο :
Παλαιότερα σε περίπτωση που παρέμενε ρίζα σε στόμα ασθενούς,δεν πολυενδιαφερόταν ο (παλαιότερης γενιάς και κοπής) οδοντίατρος.Και όταν σε κάποια στιγμή πόναγε ο ασθενής ή και έβγαινε η ρίζα λόγω απορρόφησης οστού,είχαν ακουστεί και δικαιολογίες του στυλ "Βγαίνει ένα δόντι που ηταν κρυμενο μέσα στο ούλο"!Σήμερα αυτές οι δικαιολογίες τείνουν να εκλείψουν.
Αυτές λοιπόν είναι ορισμένες από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες είμαστε υποψιασμένοι ότι θα γίνει χειρουργική εξαγωγή και έχουμε ειδοποιήσει τον ασθενή ώστε να μην ανησυχεί για το γεγονός ότι η εξαγωγή θα πάρει περισσότερη ώρα.Ο ασθενής είναι ήρεμος,αφού έχει ενημερωθεί και το κυριότερο,δεν πονάει γιατί καθόλη τη διάρκεια της εξαγωγής είναι μουδιασμένος.Το μόνο που νιώθει είναι μια πίεση,κατά τη διάρκεια των χειρισμών της εξαγωγής,η οποία είναι φυσιολογική.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ενώ το δόντι φαίνεται εύκολο,και είναι ατόφιο ή τελωσπάντων το τμημα που είναι πάνω από τα ούλα είναι μεγαλούτσικο,λόγω της διαδικασίας και των χειρισμών κατά τη διάρκεια της εξαγωγής και λίγο πριν βγει από το στόμα σπάει στην άκρη της ρίζας του.Τότε η διαδικασία αντιμετώπισης ορίζει να προσπαθήσουμε να βγάλουμε και το υπόλοιπο τμήμα της ρίζας,κάνοντας όλα εκείνα τα στάδια της χειρουργικής εξαγωγής,δηλαδή τομή,πιθανώς αφαίρεση κόκαλου με τον τροχό για να να αποκτήσουμε καλύτερη πρόσβαση και τελικά αφαίρεση του τμήματος της ρίζας που επέμενε να μην αποχωρήσει οικειοθελώς από το στόμα!Στην περίπτωση του μικρού τήματος ρίζας,η διαδικασία είναι πολύ πιο δύσκολη,μια και ψάχνουμε ένα μικρό κομάτι δοντιού σε μια περιοχή που λόγω της προηγηθείσας εξαγωγής έχουμε φυσιολογικά αιμορραγία.
Σε τέτοιες δύσκολες εξαγωγές,καλό είναι να καλούμε τον ασθενή εντός δύο ημερών για έναν ακτινογραφικό έλεγχο,για να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει παραμείνει κάποιο τμήμα ρίζας στο φατνίο.Στις δύο μερες έχει σταματήσει η αιμορραγία,οπότε μπορούμε να δούμε πιο καθαρά την περιοχή της εξαγωγής,μπορούμε να βγάλουμε πιο εύκολα ακτινογραφία αλλά και μπορούμε να ξαναεπέμβουμε στο σημείο αν ο ακτνογραφικός έλεγχος(μία ακτινογραφία)δείξει ότι τμημα του δοντιού έχει παραμείνει στο σημείο.
Αν ξανά δεν είμαστε σίγουροι 100%,μπορούμε να ξαναδούμε τον ασθενη σε άλλες 4 μέρες,όπου και πάλι μπορούμε να ξαναεπέμβουμε στην περιοχή,αν ο ακτινογραφικός έλεγχος (μία ακτινογραφία) δείξει ότι ακόμα κάτι υπάρχει ή έχουμε την υποψία ότι κάτι υπάρχει.
Η μόνη περίπτωση που μπορούμε να αφήσουμε τμήμα της ρίζας εντός του φατνίου είναι όταν μετά τον ακτινογραφικό έλεγχο διαπιστώσουμε ότι το κοματι είναι πάρα πολύ μικρό και η ταλαιπωρία και η αφαίρεση οστού λόγω χειρουργικής εξαγωγης για να προσπελάσουμε το πολύ μικρό αυτό κομάτι της ρίζας είναι μεγαλύτερη από το όφελος,εδικότερα δε αν συνορεύει με αυαισθητα ανατομικά στοιχεία όπως πχ το κάτω φατνιακό νεύρο ή το έδαφος του ιγμορείου άντρου.
Αλλά συνίσταται εκτός από την ενημέρωση του ασθενους να προβαίνουμε σε ακτινογραφικό έλεγχο και να το έχουμε και εμείς και ο ασθενής υπόψιν για το μελλον.Ότι δηλαδή μπορεί στο μέλλον να χρειαστεί να επέμβουμε.Και μάλιστα στο μέλλον μπορεί να είναι και πιο εύκολη μια ενδεχόμενη εξαγωγή,μια και θα έχει απορροφηθεί κόκαλο(άρα και ούλα),οπότε το πολύ μικρό αυτό κοματάκι θα έχει έρθει πιο πολύ προς την επιφάνεια των ούλων.
Προσοχή: Η παραπάνω περίπτωση δεν αναφέρεται σε τμήμα ρίζας,αλλά αποκλειστικά σε πολύ μικρό τμήμα του ακροριζίου και μάλιστα όταν αυτό επικοινωνεί με ευαίσθητα ανατομικά σημεία της ανατομίας.Είναι ιατρικό λάθος και πλημμελής άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος να αφήσουμε μεγάλο τμήμα ρίζας εντός του φαντίου,στο σημείο εξαγωγής.
Η επούλωση μετά από μια τέτοια διαδικασία είναι αυξημένη σε σχέση με μια απλή εξαγωγή.Αυτό εξαρτάται από την ηλικία,τη γενικη υγεια αλλά και τις συνήθειες πχ κάπνισμα του ασθενούς.Συνήθως σε 3 περίπου εβδομάδες η επούλωση είναι σε καλό βαθμό,σε σημείο δηλαδή που να μη πονάει.Αν έχουν γίνει ράμματα,αφαιρούνται σε περίπου 14 μέρες.Κατά τη διάρκεια της επούλωσης μπορεί να δωθεί και αντιβίωση αλλά και αντιφλεγμονώδη.Η αντιβίωση δίνεται για να μην εχουμε αύξηση των μικροβίων,άρα και πόνο στην περιοχή,ενώ τα αντιφλεγμονώδη για να αντιμετωπίσουν τον πόνο και τη φλεγμονή λόγω επούλωσης.Το ελαφρό πρήξιμο της περιοχής,αν γίνει,είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Μετά τη δεύτερη μέρα μπορούν να γίνουν πλύσεις με κάποιο αντισηπτικό της στοματικής κοιλότητας,πάντα όμως σε συνεννόηση με το γιατρό.
Πολύ σημαντική είναι η αντιμετώπιση του συμβάματος αυτού.Και το λέω αυτό διότι οι ενέργειες που θα κάνουμε έχουν αντίκτυπο στη μελλοντική σχέση που θα έχουμε με τον ασθενή και αν θα συνεχιστει η επαγγελματική σχέση μας μαζί του.Το να σπάσει μία ρίζα ή ένα τμήμα δοντιού κατά την εξαγωγή είναι λίγο ως πολύ συνηθισμένο ή μάλλον είναι από τα πράγματα που μπορεί αν γίνουν κατά τη διάρκεια μιας εξαγωγής.Οι ενέργειες μας όμως, ο επαγγελματικός τρόπος αντιμετώπισης και οι σωστές εξηγησεις που θα ακολουθήσουν μπορούν να βοηθήσουν είτε να ξεπεραστεί ομαλά και να συνεχιστει η θεραπευτική συμφωνία του ασθενή με το γιατρό ή να οδηγήσουν τον ασθενή να αναζητήσει κάποιον άλλο γιατρό.Και δυστυχώς αυτός ο συνολικός τρόπος αντιμετώπισης δεν διδασκεται,αλλά μαθαίνεται με την εμπειρία.
Ένα άλλο θέμα που ανακύπτει είναι πώς κοστολογείται η εξαγωγή που από "απλή" έγινε τελικά "χειρουργική";Γιατί το κόστος μιας απλής εξαγωγής έχει χονδρικά από 40-60 ευρώ ενώ μιας χειρουργικής εξαγωγής από 120-200 ευρώ.Και ο ασθενης εκεί που ήταν προετοιμασμένος να πληρώσει λιγότερα,εκτός από τον πόνο και την ταλαιπωρία του έχει να αντιμετωπίσει και τον -περίπου- διπλασιασμό του κόστους θεραπείας.Και ειδικά στην εποχή μας όλα τα υπολογίζουμε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σαφή απάντηση για το τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις,γιατί εξατομικεύεται η αμοιβή.Συνήθως η αμοιβή είναι λιγότερη από τη χειρουργική εξαγωγή αλλά μεγαλύτερη από την απλή εξαγωγή, στην περίπτωση που γινει από τον ίδιο οδοντίατρο.Και είναι κάτι που γενικά το δέχεται ο ασθενής,μια και καταλαβαίνει και αξιολογεί ότι έχει επιμηκυνθεί κατά πολύ η ώρα εργασίας(περίπου 1:30 ώρα,μπορεί και παραπάνω χειρουργική εξαγωγή,από μισή ώρα εξαγωγή).Αν ο οδοντίατρος δεν κάνει χειρουργικές εξαγωγές,παραπέμπει τον ασθενή σε κάποιο εξειδικευμένο(και αυτό είναι το σωστό και τίμιο από πλευράς του γιατρού),συνήθως γναθοπροσωπικό χειρουργό,στοματικό χειρουργό ή και περιοδοντολόγο.Τότε δεν πληρώνεται ο ίδιος,αλλά ο ασθενής πληρώνει κατευθειαν τον εξειδικευμένο συνάδελφο.
Αυτά είχα να σας πω για την περίπτωση του θραυσμένου τμήματος ρίζας.Ελπίζω να σας ενημέρωσα.
H γνώση είναι δύναμη!
Euxaristo. Mou exhghsate oti dn mou exhghse o odontiatros
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα δεν μου εξήγησε τίποτα ο οδοντιατρος. Όταν παραπονέθηκα για την αίσθηση κοκκάλου στο ούλο και πόνο, μου είπε ότι δεν είναι τίποτα και θα περάσει...
ΑπάντησηΔιαγραφή