Θέμα της σημερινής μας ανάρτησης είναι η εξαγωγή των πρώτων (νεογιλών) δοντιών από τον οδοντίατρο.
Η διαδικασία της εξαγωγής και γενικά οποιασδήποτε θεραπείας σε παιδιά και εφήβους δεν διαφέρει σε τίποτα από την εξαγωγή σε ενηλικες με την οποία είχα ασχοληθεί σε παλαιότερη και πολυδιαβασμένη ανάρτηση (πατήστε εδώ για την ανάρτηση)
Ξεκινάει πριν από την επίσκεψη στον οδοντίατρο, κατά τον προγραμματισμό του ραντεβού και την ανακοίνωση του στον αμεσα ενδιαφερόμενο (το παιδί).
Οι μικροί μας ασθενείς (παιδιατρικοί) είναι πάντα ανήσυχοι όταν ακούνε τον όρο εξαγωγή ή τη φράση "θα σου βγάλει ο γιατρός το δόντι".
Είναι μια έκφραση που οδηγεί σε εικόνες πόνου. Ακόμα και η νοοτροπία του γονέα πριν το ραντεβού της εξαγωγής μπορεί να δράσει αρνητικά στην ψυχολογία του παιδιού.Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι πολύ καλύτερα από εμάς στη γλώσσα του σώματος.
Το παιδί λαμβάνοντας τη μη λεκτική ανησυχία του γονέα, πιστεύει ότι η εξαγωγή του δοντιού είναι κάτι πολύ δύσκολο και θα πονέσει.
Καλύτερα λοιπόν να αποφεύγουμε να προσπαθήσουμε να δώσουμε εξηγήσεις για τη διαδικασία και να λέμε το εξής :
"Ανησυχώ επειδή το δοντάκι σου δεν πέφτει για να βγει το καινούριο που θα είναι άσπρο και λαμπερό και θέλω να πάμε στο φίλο μας τον οδοντίατρο για να το δει"
Αν ακολουθήσει η ερωτηση
"Και τι θα κάνει ο οδοντίατρος;"
Μην προσπαθήσετε να δώσετε παραπάνω εξηγήσεις πέραν του :
"Δεν ξέρω αγαπη μου/ματια μου/ομορφιά μου. Δεν είμαι γιατρός. Γι'αυτό θα πάμε στο γιατρό που ξέρει".
Όχι περιττές εξηγήσεις γιατί θα πείτε εκφράσεις όπως, "βγαλσιμο δοντιού", "εξαγωγή", "πόνος" και θα οδηγήσετε το παιδί σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Πάμε τώρα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στον οδοντίατρο, όπου έχετε πείσει τον/την μικρό/ή ασθενή να την πάτε στον οδοντίατρο για να δει τι γίνεται με το δόντι και γιατί δεν πέφτει.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μην προσπαθείτε να βοηθήσετε τον οδοντίατρο να πείσει το παιδί. Ο οδοντίατρος αν χρειαστεί τη βοήθεια σας θα τη ζητήσει.Όταν παρεμβαίνετε, αυτόματα δίνετε το δικαίωμα στο παιδί να αμφισβήσει τον οδοντίατρο και να πιστεψει ότι αν φωνάξει ή να κλάψει θα το λυπηθείτε και θα σταματήσετε το γιατρό από το να κάνει κάτι που το παιδί φοβάται.
Γιατί τη διαδικασία τη φοβάται..Από την αρχή μέχρι το τέλος.
Σε όλη τη διαδικασία μπορεί να βάλει το παιδί τις φωνές και τα κλάματα.
Και στην αναισθησία,και στη θέα των διαφόρων περίεργων εργαλειων που βλέπει, και στη διαδικασία της εξαγωγής και παντού. Ο οδοντίατρος είναι καλά εκπαιδευμένος να ολοκληρώσει τη διαδικασία με όσο πιο ανώδυνα και όσο πιο εύκολα για το παιδί.
Ας δούμε πραγματικό περιστατικο παιδιού που προσήλθε στο ιατρείο για να βγάλουμε το δοντάκι του που κουνιόταν.
Η μικρή μας ασθενής είχε ξανάρθει στο ιατρείο για καθαρισμό και φθορίωση, οπότε ήταν θετική να ξανάρθει για να το δούμε το δοντάκι και να διερευνήσουμε γιατί δεν πέφτει.
Βλέπετε το δοντάκι που φουσκώνει και είναι έτοιμο να βγει αλλά και το δοντάκι που βγάλαμε τελικά εμείς
Η αναισθησία έγινε χωρίς κλαματα. Χρησιμοποιήθηκε τοπικό αναισθητικό για να μην νιώσει σχεδόν τίποτα και "το κοιμήσαμε το δοντάκι"
Όταν ήρθε η στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία για να το πιάσουμε το δόντι, άρχισαν τα κλάματα και οι φωνές.
Η μητέρα έμεινε μετά από νεύματα ακίνητη στη θέση της (και την ευχαρίστησα για τη στάση της, μια και δεν είναι εύκολο να βλέπεις το παιδί σου να κλαίει και να φοβάται και εσύ να μην αντιδράς) και κέρδισα την ανοχή του παιδιού σε σχετικά μικρό χρόνο, να προσπαθήσω "μία φορά να το κουνήσω". Όντως ήταν μόνο μια φορά αλλά πήρε περίπου 2 λεπτά για να βγει και το παιδί φοβόταν και εκδηλωνε την ανησυχία του με φωνές, αλλά καθόταν ακίνητο.
Τελικά το δοντάκι βγηκε
και της το έδωσα σε ενα κουτάκι, για να το βάλει στο μαξιλάρι του.
Γιατί πώς θα ειδοποιηθεί η νεράιδα των δοντιών;
Eλπίζω να σας ενημέρωσα.. Η γνώση είναι δύναμη!
Μην ξεχνάτε να κάνετε like στην σελίδα του ιατρείου στο facebook (πατήστε εδώ για το σύνδεσμο)
Η διαδικασία της εξαγωγής και γενικά οποιασδήποτε θεραπείας σε παιδιά και εφήβους δεν διαφέρει σε τίποτα από την εξαγωγή σε ενηλικες με την οποία είχα ασχοληθεί σε παλαιότερη και πολυδιαβασμένη ανάρτηση (πατήστε εδώ για την ανάρτηση)
Ξεκινάει πριν από την επίσκεψη στον οδοντίατρο, κατά τον προγραμματισμό του ραντεβού και την ανακοίνωση του στον αμεσα ενδιαφερόμενο (το παιδί).
Οι μικροί μας ασθενείς (παιδιατρικοί) είναι πάντα ανήσυχοι όταν ακούνε τον όρο εξαγωγή ή τη φράση "θα σου βγάλει ο γιατρός το δόντι".
Είναι μια έκφραση που οδηγεί σε εικόνες πόνου. Ακόμα και η νοοτροπία του γονέα πριν το ραντεβού της εξαγωγής μπορεί να δράσει αρνητικά στην ψυχολογία του παιδιού.Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι πολύ καλύτερα από εμάς στη γλώσσα του σώματος.
Το παιδί λαμβάνοντας τη μη λεκτική ανησυχία του γονέα, πιστεύει ότι η εξαγωγή του δοντιού είναι κάτι πολύ δύσκολο και θα πονέσει.
Καλύτερα λοιπόν να αποφεύγουμε να προσπαθήσουμε να δώσουμε εξηγήσεις για τη διαδικασία και να λέμε το εξής :
"Ανησυχώ επειδή το δοντάκι σου δεν πέφτει για να βγει το καινούριο που θα είναι άσπρο και λαμπερό και θέλω να πάμε στο φίλο μας τον οδοντίατρο για να το δει"
Αν ακολουθήσει η ερωτηση
"Και τι θα κάνει ο οδοντίατρος;"
Μην προσπαθήσετε να δώσετε παραπάνω εξηγήσεις πέραν του :
"Δεν ξέρω αγαπη μου/ματια μου/ομορφιά μου. Δεν είμαι γιατρός. Γι'αυτό θα πάμε στο γιατρό που ξέρει".
Όχι περιττές εξηγήσεις γιατί θα πείτε εκφράσεις όπως, "βγαλσιμο δοντιού", "εξαγωγή", "πόνος" και θα οδηγήσετε το παιδί σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Πάμε τώρα κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στον οδοντίατρο, όπου έχετε πείσει τον/την μικρό/ή ασθενή να την πάτε στον οδοντίατρο για να δει τι γίνεται με το δόντι και γιατί δεν πέφτει.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μην προσπαθείτε να βοηθήσετε τον οδοντίατρο να πείσει το παιδί. Ο οδοντίατρος αν χρειαστεί τη βοήθεια σας θα τη ζητήσει.Όταν παρεμβαίνετε, αυτόματα δίνετε το δικαίωμα στο παιδί να αμφισβήσει τον οδοντίατρο και να πιστεψει ότι αν φωνάξει ή να κλάψει θα το λυπηθείτε και θα σταματήσετε το γιατρό από το να κάνει κάτι που το παιδί φοβάται.
Γιατί τη διαδικασία τη φοβάται..Από την αρχή μέχρι το τέλος.
Σε όλη τη διαδικασία μπορεί να βάλει το παιδί τις φωνές και τα κλάματα.
Και στην αναισθησία,και στη θέα των διαφόρων περίεργων εργαλειων που βλέπει, και στη διαδικασία της εξαγωγής και παντού. Ο οδοντίατρος είναι καλά εκπαιδευμένος να ολοκληρώσει τη διαδικασία με όσο πιο ανώδυνα και όσο πιο εύκολα για το παιδί.
Ας δούμε πραγματικό περιστατικο παιδιού που προσήλθε στο ιατρείο για να βγάλουμε το δοντάκι του που κουνιόταν.
Η μικρή μας ασθενής είχε ξανάρθει στο ιατρείο για καθαρισμό και φθορίωση, οπότε ήταν θετική να ξανάρθει για να το δούμε το δοντάκι και να διερευνήσουμε γιατί δεν πέφτει.
Βλέπετε το δοντάκι που φουσκώνει και είναι έτοιμο να βγει αλλά και το δοντάκι που βγάλαμε τελικά εμείς
Η αναισθησία έγινε χωρίς κλαματα. Χρησιμοποιήθηκε τοπικό αναισθητικό για να μην νιώσει σχεδόν τίποτα και "το κοιμήσαμε το δοντάκι"
Όταν ήρθε η στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία για να το πιάσουμε το δόντι, άρχισαν τα κλάματα και οι φωνές.
Η μητέρα έμεινε μετά από νεύματα ακίνητη στη θέση της (και την ευχαρίστησα για τη στάση της, μια και δεν είναι εύκολο να βλέπεις το παιδί σου να κλαίει και να φοβάται και εσύ να μην αντιδράς) και κέρδισα την ανοχή του παιδιού σε σχετικά μικρό χρόνο, να προσπαθήσω "μία φορά να το κουνήσω". Όντως ήταν μόνο μια φορά αλλά πήρε περίπου 2 λεπτά για να βγει και το παιδί φοβόταν και εκδηλωνε την ανησυχία του με φωνές, αλλά καθόταν ακίνητο.
Τελικά το δοντάκι βγηκε
και της το έδωσα σε ενα κουτάκι, για να το βάλει στο μαξιλάρι του.
Γιατί πώς θα ειδοποιηθεί η νεράιδα των δοντιών;
Eλπίζω να σας ενημέρωσα.. Η γνώση είναι δύναμη!
Μην ξεχνάτε να κάνετε like στην σελίδα του ιατρείου στο facebook (πατήστε εδώ για το σύνδεσμο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου