Έσπασε η ακρη της ρίζας κατά την εξαγωγή..Και τώρα τι κάνουμε γιατρέ;

Θέμα της σημερινής ανάρτησης είναι η περίπτωση κατά την οποία σπάει ένα τμήμα της ρίζας κατά τη διάρκεια της εξαγωγής και τις ενέργειες του οδοντιάτρου.

Για την εξαγωγή έχουμε μιλήσει σε παλαιότερη ανάρτηση(πατήστε εδώ για την ανάρτηση).Ειναι μάλιστα από τις πιο πολυδιαβασμένες αναρτήσεις του ιστολογίου(και βρίσκεται και στην πρώτη σελίδα αποτελεσμάτων της google,για να ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας! ) μια και όλοι οι ασθενείς ανησυχούν όταν μαθαίνουν ότι πρέπει να γίνει μια εξαγωγή και ψάχνουν στο διαδίκτυο για περισσότερες πληροφορίες.

Σε εκείνη την ανάρτηση είχαμε πει ότι κάθε εξαγωγή έχει τη δυσκολία της.Καμία εξαγωγή δεν είναι εύκολη,απλά κάποιες δεν είναι δύσκολες.Κατά τη διάρκεια της εξαγωγής προσπαθούμε να βγάλουμε το δόντι ατόφιο,και κοιτάζοντάς το να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει μείνει κάποιο μικρό κομματάκι μέσα στο φατνίο.

Πολλές φορές όμως κατά τη διάρκεια της εξαγωγής το δόντι δεν βγαίνει ατόφιο γιατί πχ έχει πολλή τερηδόνα,γιατί έχει μείνει πολύ λίγο,συνήθως ρίζα κάτω από το επίπεδο των ούλων ή γιατί έχει γίνει ένα με το κόκαλο(έχει δηλαδή "συνοστεωθεί" όπως επιστημονικά λέγεται).Τότε αναγκαζόμαστε να κάνουμε χειρουργική εξαγωγή δηλαδή να κάνουμε μια τομή στα ούλα,για να αποκτήσουμε καλύτερη πρόσβαση στο τμήμα του δοντιού που δε λέει να βγει,πιθανώς να διχοτομήσουμε ή και να τριχοτομήσουμε το δόντι(να το κόψουμε δηλαδή στη μέση ή και στα τρία ορισμένες φορές) και τελικά να φθάσουμε στο ποθούμενο,δηλαδή στην εξαγωγή.

Αυτα είναι κομμάτια ξύλου,αλλά καταλάβατε τι εννοώ!

Και με τη χειρουργική εξαγωγή έχουμε ασχοληθεί σε παλαιότερη ανάρτηση(πατήστε εδώ για την ανάρτηση).

Ανέκδοτο αλλά όχι Αστείο :

Παλαιότερα σε περίπτωση που παρέμενε ρίζα σε στόμα ασθενούς,δεν πολυενδιαφερόταν ο (παλαιότερης γενιάς και κοπής) οδοντίατρος.Και όταν σε κάποια στιγμή πόναγε ο ασθενής ή και έβγαινε η ρίζα λόγω απορρόφησης οστού,είχαν ακουστεί και δικαιολογίες του στυλ "Βγαίνει ένα δόντι που ηταν κρυμενο μέσα στο ούλο"!Σήμερα αυτές οι δικαιολογίες τείνουν να εκλείψουν.

Αυτές λοιπόν είναι ορισμένες από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες είμαστε υποψιασμένοι ότι θα γίνει χειρουργική εξαγωγή και έχουμε ειδοποιήσει τον ασθενή ώστε να μην ανησυχεί για το γεγονός ότι η εξαγωγή θα πάρει περισσότερη ώρα.Ο ασθενής  είναι ήρεμος,αφού έχει ενημερωθεί και το κυριότερο,δεν πονάει γιατί καθόλη τη διάρκεια της εξαγωγής είναι μουδιασμένος.Το μόνο που νιώθει είναι μια πίεση,κατά τη διάρκεια των χειρισμών της εξαγωγής,η οποία είναι φυσιολογική.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που ενώ το δόντι φαίνεται εύκολο,και είναι ατόφιο ή τελωσπάντων το τμημα που είναι πάνω από τα ούλα είναι μεγαλούτσικο,λόγω της διαδικασίας και των χειρισμών κατά τη διάρκεια της εξαγωγής και λίγο πριν βγει από το στόμα σπάει στην άκρη της ρίζας του.Τότε η διαδικασία αντιμετώπισης ορίζει να προσπαθήσουμε να βγάλουμε και το υπόλοιπο τμήμα της ρίζας,κάνοντας όλα εκείνα τα στάδια της χειρουργικής εξαγωγής,δηλαδή τομή,πιθανώς αφαίρεση κόκαλου με τον τροχό για να να αποκτήσουμε καλύτερη πρόσβαση και τελικά αφαίρεση του τμήματος της ρίζας που επέμενε να μην αποχωρήσει οικειοθελώς από το στόμα!Στην περίπτωση του μικρού τήματος ρίζας,η διαδικασία είναι πολύ πιο δύσκολη,μια και ψάχνουμε ένα μικρό κομάτι δοντιού σε μια περιοχή που λόγω της προηγηθείσας εξαγωγής έχουμε φυσιολογικά αιμορραγία.

Σε τέτοιες δύσκολες εξαγωγές,καλό είναι να καλούμε τον ασθενή εντός δύο ημερών για έναν ακτινογραφικό έλεγχο,για να βεβαιωθούμε ότι δεν έχει παραμείνει κάποιο τμήμα ρίζας στο φατνίο.Στις δύο μερες έχει σταματήσει η αιμορραγία,οπότε μπορούμε να δούμε πιο καθαρά την περιοχή της εξαγωγής,μπορούμε να βγάλουμε πιο εύκολα ακτινογραφία αλλά και μπορούμε να ξαναεπέμβουμε στο σημείο αν ο ακτνογραφικός έλεγχος(μία ακτινογραφία)δείξει ότι τμημα του δοντιού έχει παραμείνει στο σημείο.

Αν ξανά δεν είμαστε σίγουροι 100%,μπορούμε να ξαναδούμε τον ασθενη σε άλλες 4 μέρες,όπου και πάλι μπορούμε να ξαναεπέμβουμε στην περιοχή,αν ο ακτινογραφικός έλεγχος (μία ακτινογραφία) δείξει ότι ακόμα κάτι υπάρχει ή έχουμε την υποψία ότι κάτι υπάρχει.

Η μόνη περίπτωση που μπορούμε να αφήσουμε τμήμα της ρίζας εντός του φατνίου είναι όταν μετά τον ακτινογραφικό έλεγχο διαπιστώσουμε ότι το κοματι είναι πάρα πολύ μικρό και η ταλαιπωρία και η αφαίρεση οστού λόγω χειρουργικής εξαγωγης για να προσπελάσουμε το πολύ μικρό αυτό κομάτι της ρίζας είναι μεγαλύτερη από το όφελος,εδικότερα δε αν συνορεύει με αυαισθητα ανατομικά στοιχεία όπως πχ το κάτω φατνιακό νεύρο ή το έδαφος του ιγμορείου άντρου.

Αλλά συνίσταται εκτός από την ενημέρωση του ασθενους να προβαίνουμε σε ακτινογραφικό έλεγχο και να το έχουμε και εμείς και ο ασθενής υπόψιν για το μελλον.Ότι δηλαδή μπορεί στο μέλλον να χρειαστεί να επέμβουμε.Και μάλιστα στο μέλλον μπορεί να είναι και πιο εύκολη μια ενδεχόμενη εξαγωγή,μια και θα έχει απορροφηθεί κόκαλο(άρα και ούλα),οπότε το πολύ μικρό αυτό κοματάκι θα έχει έρθει πιο πολύ προς την επιφάνεια των ούλων.

Προσοχή: Η παραπάνω περίπτωση δεν αναφέρεται σε τμήμα ρίζας,αλλά αποκλειστικά σε πολύ μικρό τμήμα του ακροριζίου και μάλιστα όταν αυτό επικοινωνεί με ευαίσθητα ανατομικά σημεία της ανατομίας.Είναι ιατρικό λάθος και πλημμελής άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος να αφήσουμε μεγάλο τμήμα ρίζας εντός του φαντίου,στο σημείο εξαγωγής.

Η επούλωση μετά από μια τέτοια διαδικασία είναι αυξημένη σε σχέση με μια απλή εξαγωγή.Αυτό εξαρτάται από την ηλικία,τη γενικη υγεια αλλά και τις συνήθειες πχ κάπνισμα του ασθενούς.Συνήθως σε 3 περίπου εβδομάδες η επούλωση είναι σε καλό βαθμό,σε σημείο δηλαδή που να μη πονάει.Αν έχουν γίνει ράμματα,αφαιρούνται σε περίπου 14 μέρες.Κατά τη διάρκεια της επούλωσης μπορεί να δωθεί και αντιβίωση αλλά και αντιφλεγμονώδη.Η αντιβίωση δίνεται για να μην εχουμε αύξηση των μικροβίων,άρα και πόνο στην περιοχή,ενώ τα αντιφλεγμονώδη για να αντιμετωπίσουν τον πόνο και τη φλεγμονή λόγω επούλωσης.Το ελαφρό πρήξιμο της περιοχής,αν γίνει,είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Μετά τη δεύτερη μέρα μπορούν να γίνουν πλύσεις με κάποιο αντισηπτικό της στοματικής κοιλότητας,πάντα όμως σε συνεννόηση με το γιατρό.

 

Πολύ σημαντική είναι η αντιμετώπιση του συμβάματος αυτού.Και το λέω αυτό διότι οι ενέργειες που θα κάνουμε έχουν αντίκτυπο στη μελλοντική σχέση που θα έχουμε με τον ασθενή  και αν θα συνεχιστει η επαγγελματική σχέση μας μαζί του.Το να σπάσει μία ρίζα ή ένα τμήμα δοντιού κατά την εξαγωγή είναι λίγο ως πολύ συνηθισμένο ή μάλλον είναι από τα πράγματα που μπορεί αν γίνουν κατά τη διάρκεια μιας εξαγωγής.Οι ενέργειες μας όμως, ο επαγγελματικός τρόπος αντιμετώπισης και οι σωστές εξηγησεις που θα ακολουθήσουν μπορούν να βοηθήσουν είτε να ξεπεραστεί ομαλά και να  συνεχιστει η θεραπευτική συμφωνία του ασθενή με το γιατρό ή να οδηγήσουν τον ασθενή να αναζητήσει κάποιον άλλο γιατρό.Και δυστυχώς αυτός ο συνολικός τρόπος αντιμετώπισης δεν διδασκεται,αλλά μαθαίνεται με την εμπειρία.

Ένα άλλο θέμα που ανακύπτει είναι πώς κοστολογείται η εξαγωγή που από "απλή" έγινε τελικά "χειρουργική";Γιατί το κόστος μιας απλής εξαγωγής έχει χονδρικά από 40-60 ευρώ ενώ μιας χειρουργικής εξαγωγής από 120-200 ευρώ.Και ο ασθενης εκεί που ήταν προετοιμασμένος να πληρώσει λιγότερα,εκτός από τον πόνο και την ταλαιπωρία του έχει να αντιμετωπίσει και τον -περίπου- διπλασιασμό του κόστους θεραπείας.Και ειδικά στην εποχή μας όλα τα υπολογίζουμε.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σαφή απάντηση για το τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις,γιατί εξατομικεύεται η αμοιβή.Συνήθως η αμοιβή είναι λιγότερη από τη χειρουργική εξαγωγή αλλά μεγαλύτερη από την απλή εξαγωγή, στην περίπτωση που γινει από τον ίδιο οδοντίατρο.Και είναι κάτι που γενικά το δέχεται ο ασθενής,μια και καταλαβαίνει και αξιολογεί ότι έχει επιμηκυνθεί  κατά πολύ η ώρα εργασίας(περίπου 1:30 ώρα,μπορεί και παραπάνω χειρουργική εξαγωγή,από μισή ώρα εξαγωγή).Αν ο οδοντίατρος δεν κάνει χειρουργικές εξαγωγές,παραπέμπει τον ασθενή σε κάποιο εξειδικευμένο(και αυτό είναι το σωστό και τίμιο από πλευράς του γιατρού),συνήθως γναθοπροσωπικό  χειρουργό,στοματικό χειρουργό ή και περιοδοντολόγο.Τότε δεν πληρώνεται ο ίδιος,αλλά ο ασθενής πληρώνει κατευθειαν τον εξειδικευμένο συνάδελφο.

Αυτά είχα να σας πω για την περίπτωση του θραυσμένου τμήματος ρίζας.Ελπίζω να σας ενημέρωσα.

H γνώση είναι δύναμη!

Γιατρε νιώθω ότι μυρίζει η ανανοή μου..

Θέμα της σημερινής ανάρτησης αποτελεί μια από τις καταστάσεις που όλοι φοβόμαστε και που ορισμένες φορές είναι και η αιτία που κάποιος έρχεται στο οδοντιατρείο,δηλαδή το να έχει κάποιο πρόβλημα η αναπνοή μας,να "μυρίζει"δηλαδή το στόμα μας.

Φυσικά δεν αναφερόμαστε στην αίσθηση αυτή που έχουμε όταν ξυπνάμε.

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται πρωινή αναπνοή ή αγγλιστί morning breath και είναι αποτέλεσμα της δράσης των μικροβίων της στοματικής κοιλότητας,ειδικότερα αν δεν έχει προηγηθεί καλό βούρτσισμα το προηγούμενο βράδυ,οπότε έχουν μείνει υπολείμματα τροφών .

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορεί να οφείλεται η κακοσμία του στόματος.Επιγραμματικά είναι :

1. Τερηδόνα,να έχει χαλάσει δηλαδή κάποιο δόντι και αυτό να μυρίζει.
2. Πρόβλημα με τα ούλα,συνήθως βαριά μορφή περιοδοντίτιδας.Τα ούλα είναι φουσκωμένα,κόκκινα και ματώνουν στο βούρτσισμα αλλά και όταν φάμε κάτι.
3. Να προέρχεται από τη γλώσσα,ειδικότερα σε περιπτώσεις ανθρώπων που η γλώσσα τους ευνοεί την κατακράτηση μικροβίων μια και έχει πολλές αύλακες(γεωγραφική γλώσσα).Γι' αυτό εξίσου σημαντικό με το βούρτσισμα των δοντιών είναι και το βούρτσισμα και της γλώσσας.
4. Να μη γίνεται καλός καθαρισμός των κινητών προσθετικών αποκαταστάσεων(ολικές ή μερικές οδοντοστοιχιες)που φοράνε κάποιοι ασθενείς,με αποτέλεσμα να υπάρχουν υπολείμματα τροφών.Γι'αυτό πρέπει να καθαρίζουμε καλά τις "μασέλες" και τα "μηχανάκια"(ολικές και μερικές αποκαταστάσεις αντίστοιχα)με οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα και να τους συμπεριφερόμαστε όπως και τα δόντια μας.
5. Να υπάρχει κάποια μόλυνση της στοματικής κοιλότητας πχ Candida Albicans ή κάποια φλεγμονή πχ φλεγμονή αμυγδαλών.
6. Να οφείλεται σε κάποια νόσο του γαστρεντερικού πχ γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση,οισοφαγίτιδα κτλ.
7. Να οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα στη μύτη(ιγμόρειο άντρο).
8. Να είναι θέμα διατροφής πχ κάποια τροφή,βότανο ή κάποιο συμπλήρωμα διατροφής

Αν εντοπίσουμε το πρόβλημα σε κάποιο διατροφική μας συνηθεια τα πράγματα είναι πο εύολα για την αντιμετώπισή του.Εαν όμως δεν μπορούμε να το εντοπίσουμε,και το πρόβλημα με την αναπνοή εξακολουθεί να υφίσταται ,τότε επισκεπτόμαστε τον οδοντίατρο. 

 

 Ο οδοντίατρος θα κάνει τον έλεγχο εαν είναι κάτι από τη στοματική κοιλότητα ή αν υπάρχει κάποια σύνδεση με άλλο ιατρικό θέμα οπότε μπορεί να παραπέμψει τον ασθενή σε έναν ΩΡΛ ή γαστρεντερολόγο ή ακόμα και μικροβιολόγο για αιματολογικές εξετάσεις.

Σε κάθε περίπτωση όμως,εαν παρατηρήσετε πρόβλημα με την αναπνοή σας που επιμένει,επισκεφθείτε τον οδοντίατρο σας.

Ελπίζω να σας ενημερωσα.Καλά βουρτσίσματα!

 

Γιατρέ μου έσπασε το απονευρωμένο δόντι..

Θέμα της σημερινής ανάρτησης αποτελεί το σενάριο κατά το οποίο γίνεται κάποιο ατύχημα και σπάμε ένα δόντι το οποίο είναι απονευρωμένο,έχει δηλαδή γίνει μια ενδοδοντική θεραπεία.Η ανάρτηση αυτή έχει άμεση συνάφεια με την ανάρτηση της προηγούμενης εβδομάδας για την αντιμετώπιση ενός σπασίματος δοντιού για το οποίο ο ασθενής επισκέπεται τον οδοντίατρο όχι άμεσα,αλλά μετά από κάποιο καιρό(πατήστε εδώ για την ανάρτηση). 

Όταν σπάσει ένα απονευρωμένο δόντι είτε πολύ είτε λίγο,ή φύγει η στεφάνη ή ορισμένες φορές και η γέφυρα που το καλύπτει,δεν πονάει ο ασθενής καθόλου.Και αυτό γιατί,όπως έχουμε εξηγήσει και στην ανάρτηση για την ενδοδοντική θεραπεία(πατήστε εδώ για την ανάρτηση), το νεύρο του δοντιού υποκαθιστάται από ένα βιοσυμβατό υλικό,τη γουταπέρκα.Άρα το δόντι μένει στη θέση του,αλλά χωρίς αίσθηση.

Επομένως αν προκύψει κάποιο σπάσιμο του δοντιού πχ από μάσημα των νόστιμων αλλά ύπουλων ξηρών καρπών(!) τότε το δόντι δε θα πονέσει γιατί δε θα έχει νεύρο.Δε θα έχει δηλαδή τη συμπεριφορά ενός δοντιού με νεύρο,το οποίο θα ερεθιστεί και πονέσει από το σπάσιμο.

Έτσι λοιπόν,μια και δεν πονάει το δόντι και το σπάσιμο αφήνει ο ασθενής τη θεραπεία για αργότερα.

Και κάποια στιγμή όταν πάει στον οδοντίατρο για έναν καθαρισμό,του λέει 

"Γιατρε κοίταξε και το δόντι που είχε σπάσει πριν από κάποιο καιρό.Βεβαια δε με ποναέι γιατί είναι απονευρωμένο"

Όταν ένα ενδοδοντικά θεραπευμένο δόντι σπάσει και εκτεθεί η ενδοδοντική θεραπεία στα μικρόβια του στοματικού περιβάλλοντος για μακρό χρονικό διάστημα,δηλαδή πάνω από ένα μήνα,πρέπει να γίνει επανάληψη της ενδοδοντικής θεραπείας(πατήστε εδώ για την αναρτηση που αφορά την επανάληψη της ενδοδοντικής θεραπείας).Και αυτό γιατί μπορεί να μικρόβια να έχουν εισωρησει στο εσωτερικό του δοντιού,οπότε εμείς κάνοντας μόνο το σφράγισμα ή την προσθετική αποκατάσταση,κινδυνεύουμε να τα κλείσουμε μέσα στο ριζικό σωλήνα,με αποτέλεσμα μάλλον να κάνουν μια φλεγμονή εκεί και να πρηστεί ο ασθενής.(Με την επανάληψη της ενδοδοντικής θεραπείας θα ασχοληθούμε εκτενέστερα σε μελλοντική ανάρτηση).

Άρα ο ασθενής εκεί που περίμενε να του πει ο γιατρός ότι με ένα μικρό σφράγισμα,(άρα και μικρό κόστος γιατί οι εποχές είναι δύσκολες)θα έβρισκε λύση στο πρόβλημα του,τώρα ακούει από τα χείλη του γιατρού ότι θα πρέπει να κάνει μια διαδικασία η οποία θα έχει και αυξημένο κόστος αλλά και δεν έχει εγγυημένα ποσοστά επιτυχίας.Γιατί η επανάληψη της ενδοδοντικής θεραπείας είναι πιο δύσκολη και λιγότερο επιτυχημένη από το αν γίνει μια ενδοδοντική θεραπεία την πρώτη φορά.

Έτσι λοιπόν ξεκινάνε τα βλέματα δυσπιστίας σαν και αυτό

 

 και ο ασθενής πιστεύει ότι ο γιατρός προσπαθεί να του χρεώσει μια θεραπεία που δε χρειάζεται,σαν το κυρ-Βαγγέλη το μηχανικό αυτοκινήτων που κάθε φορά που πάει το αμάξι,και του λέει ότι άλλαξε και την αντλία βενζίνης γιατί θα τον άφηνε. Επίσης στην περίπτωση που έχει αλλάξει πρόσφατα γιατρό το μετανιώνει,γιατί θυμάται ότι ο προηγούμενος γιατρός ήταν πολύ καλός και δε θα το πρότεινε ποτέ αυτό,γιατι είναι αχρείαστο ενώ ο καινούριος θέλει να του πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα λεφτά.

Η διάγνωση έχει βγει δηλαδή από τον ασθενή.

Δε θα μπω στη διαδικασία να αντικρούσω τέτοιες πεποιθήσεις.Γιατί υπάρχουν ασθενείς εκ φύσεως δύσπιστοι και υπάρχουν και γιατροί εκ φύσεως άπληστοι.Πάντως προσωπικά εγώ,ενημερώνω τον ασθενή για όλες τις πιθανότητες και αν δε θέλει να κάνει την επανάληψη της ενδοδοντικής θεραπείας,εν πλήρη γνώση του,τότε του κάνω την αποκατάσταση που επιθυμεί.

Γιατί δεν μπορώ να τον αναγκάσω να αφιερώσει υπομονή,χρόνο και χρήμα(τρία πράγματα που στην εποχή μας είναι δυσεύρετα) για να κάνει μια θεραπεία που δε θέλει να κάνει ή δεν κατανοεί γιατί πρέπει να γίνει. 

Φροντίζω όμως, αν μπορώ να πάρω τη γραπτή αποδοχή του ότι ενημερώθηκε.Γιατί οι ασθενείς τείνουν να ξεχνούν την προφορική ενημέρωση,όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουν οι ίδιοι.Και αν έχεις γραμμένο(και όχι "γραμμενο") και υπογεγραμμένο το τι τους είπες τοτε είσαι πιο κατοχυρωμένος.

Βέβαια αυτό το γραμμένο και υπογεγραμμένο,στην Ελλάδα αντιμετωπίζεται δύσπιστα και φοβούνται οι ασθενείς να το υπογράψουν.Και η σκληρή ελληνική πραγματικότητα είναι ότι αν κάτι στραβώσει,παρά το γεγονός ότι έχεις ειδοποιήσει τον ασθενή,μάλλον τον έχεις χάσει από το πελατολόγιο σου.Αλλά τουλάχιστον μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια με τη σκέψη ότι προσπάθησες να κάνεις το καλύτερο δυνατό.

 Ελπίζω λοιπόν να σας ενημέρωσα με αυτές τις δύο αναρτήσεις για τη σημασία του να πας στον οδοντίατρο σύντομα,όταν εμφανιστεί κάποιο θέμα με τα δόντια σου ,είτε πονάς είτε δεν πονάς.Και δε σημαίνει ότι επειδή δεν πονάς το θέμα δεν είναι σοβαρό!

Η γνώση είναι δύναμη!

 

Γιατρέ θέλω ραντεβού γιατί μου έσπασε το δόντι..πρίν 2 μήνες!

Θέμα της σημερινής ανάρτησης αποτελεί το υπαρκτό σενάριο να επισκεφθείτε τον οδοντίατρο για ένα δόντι που έχει σπάσει,μετά από αρκετό καιρό.

Συνήθως όταν γίνεται κάποιο ατύχημα με δόντι πχ από στραβοδάγκωμα,από ξηρό καρπό(συνήθως φυστίκια με κέλυφος ή στραγάλια) ή από κάτι σκληρό πχ πετραδάκι σε κουλούρι θεσσαλονίκης(αληθινό σενάριο) όλοι σκεφτόμαστε κατευθείαν να πάρουμε τον οδοντίατρο.Αλλά όσο περνάει η ώρα και βλέπουμε ότι δεν πονάμε,είτε γιατί είναι σχετικά μικρό το σπάσιμο ή γιατί είναι απονευρωμένο το δόντι,το αφήνουμε.Και την επόμενη μέρα,μια και εξακολουθούμε να μην πονάμε το ξανααφήνουμε και ούτω καθεξής.

Και ξαφνικά ένα βράδυ(συνήθως οι πόνοι έρχονται παρασκευή απόγευμα ή κοντά σε κάποιο τριήμερο!) ξεκινάμε να πονάμε ή αυτόματα ή μετά από άλλο δάγκωμα και πιθανώς καινούριο σπάσιμο.Τότε θυμόμαστε το σκηνικό και παίρνουμε τηλέφωνο τον οδοντίατρο μας.

Στο ραντεβού που κλείνουμε,ο οδοντίατρος μας έχει να αντιμετωπίσει κάποιο από τα ακόλουθα πιθανά σενάρια:

1.Το σπάσιμο του δοντιού είναι μεγάλο αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί με ένα σφράγισμα.

2.Το σπάσιμο είναι μεγάλο και πρέπει να γίνει απονεύρωση και μετά σφράγισμα/ανασύσταση με ή χωρίς τη χρήση άξονα.

3.Το σπασιμο είναι μεγάλο,πρέπει να γίνει απονεύρωση,ανασύσταση με άξονα και στεφάνη(κορώνα).

4.Το σπάσιμο είναι πολύ μεγάλο και το δόντι πρέπει να βγει.Άρα γίνεται η εξαγωγή και ή αφήνουμε το κενό ή κάνουμε μια προσθετική αποκατάσταση(εμφύτευμα ή γέφυρα).

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι βλέπουμε κάποιο πρόβλημα με το δόντι παίρνουμε αμέσως τηλέφωνο στον οδοντίατρο;

Γιατί όταν περνάει κάποιο χρονικό διάστημα,η βλάβη μεγαλώνει και η αποκατάστασή της είναι πιο σύνθετη και δαπανηρή.

Επίσης καταλαβαίνετε γιατί ο οποιοσδήποτε οδοντίατρος είναι διστακτικός όταν παίρνει ο ασθενής τηλέφωνο στο οδοντιατρείο και ρωτάει :

Πόσο πάει το σφράγισμα γιατρέ;Γιατί έσπασα λιγάκι το δόντι μου!

Η σωστή απάντηση είναι αναλογως του σφραγίσματος και της θεραπείας που θα ακολουθηθεί.Όχι όλα-τα-σφάζω-όλα-τα-μαχαιρώνω με 30/40/50/60 ή και παραπάνω ευρώ! 


Ελπίζω να σας ενημέρωσα!Και μην ξεχνάτε να βουρτσίζετε!

Γιατρε..χρειάζεται η ενδοστοματική κάμερα;

Μετά τις χριστουγεννιάτικες ευχές και τις απαιτούμενες διακοπές ήρθε η ώρα και την καινούρια ανάρτηση,την πρώτη για το 2014!

 

Θέμα της σημερινής ανάρτησης είναι η ενδοστοματική κάμερα,που χρησιμοποιείται σε ορισμένα οδοντιατρεία και τα πλεονεκτήματά της.

Ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό:

Ενδοστοματική κάμερα είναι, όπως λέει και το όνομά της ,μια κάμερα,ειδικά σχεδιασμένη τοσο σε μέγεθος όσο και σε λειτουργίες για να μπορεί να οπτικοποιεί και να μεταδίδει εικόνα από το εσωτερικο του στόματος.

Η ενδοστοματικη κάμερα δεν είναι αυτή

Αλλά κάτι σαν και αυτή.

Η ενδοστοματική κάμερα της παραπάνω φωτογραφίας είναι το καινούριο μοντέλο αυτής που έχω και στο δικο μου ιατρείο.

Μα γιατρέ,που χρειάζεται η ενδοστοματική κάμερα;

H ενδοστοματική κάμερα χρειάζεται στους εξής τομείς:

1.Είναι ένα συμπληρωματικό στοιχείο στη διάγνωση,μια και φωτίζει το στόμα και απεικονίζει δύσκολες περιοχές ειδικότερα της οπίσθιας περιοχής του στόματος.
2.Μας βοηθάει να οπτικοποιήσουμε στον ασθενή της βλάβες που έχει και έτσι να τον κάνουμε "συμμέτοχο" στη θεραπεία μας.Αυτό είναι πολύ σημαντικό μια και στην εποχή μας υπάρχει λίγο πιο έντονα η δυσπιστία για την ανάγκη οδοντιατρικής περίθαλψης.
Και εξηγούμαι:

Παλαιότερα όταν πήγαινε κάποιος στον οδοντίατρο,και η διάγνωση ήταν πχ

"Θέλεις τρία σφραγίσματα,μια απονεύρωση κτλ κτλ" 

 
η απάντηση ήταν

"Φτιάξτα γιατρέ"

χωρίς να τεθεί τόσο έντονα το θέμα της πραγματικής ανάγκης για όλες αυτές τις οδοντιατρικές εργασίες ή ακόμα και του κόστους.

Σήμερα που η οικονομική κατάσταση είναι δύσκολη,συνήθως οι ασθενείς προσέρχονται στο
οδοντιατρείο μετά από πόνο.Μετά την ενδοστοματική εξέταση,αν η διάγνωση περιλαμβάνει πολλές βλάβες(διότι πιθανώς να έχουν αφήσει σε δεύτερη μοίρα το στόμα τους και το βούρτσισμα) κοιτούν τον οδοντίατρο περίεργα,σχεδόν δύσπιστα.Δεν το πιστεύουν ότι έχουν τόσες βλάβες στο στόμα.

        Πολλαπλές βλάβες στην άνω γνάθο ασθενούς

Βέβαια και για να μην αθωώσω όλους τους "συναδέλφους",υπάρχουν οδοντίατροι που επινοούν φανταστικές "βλάβες",για να χρεωσουν τη θεραπεία τους.

Γι'αυτό πρέπει να υπάρχει μια ειλικρινής και σωστή σχέση με τον οδοντίατρο,όπως και με οποιοδήποτε γιατρό.Για να υπάρχει σωστή αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων υγείας.

Η ενδοστοματική κάμερα λοιπόν μας βοηθάει να οπτικοποιήσουμε βλάβες.Δηλαδή να δούμε πχ πόση πέτρα έχουμε μαζέψει στα δόντια μας

     Πέτρα στα κάτω πρόσθια δόντια

Να οπτικοποιήσουμε τερηδόνες,η οποίες έχουν κάνει κοιλότητα(κουφάλα) ή βρίσκονται ένα μικρό βήμα πριν κάνουν,οπότε φαίνεται η "μαυρίλα" της τερηδόνας εσωτερικά (παραθέτω την ίδια εικονα με πιο πάνω γιατι είναι πολύ χαρακτηριστική).

Τι δεν κάνει όμως η ενδοστοματικη κάμερα;

1.Δεν θεραπεύει.Δε σημαίνει ότι ένας οδοντιατρος που έχει ενδοστοματική κάμερα είναι καλύτερος από έναν οδοντίατρο που δεν έχει.Είναι και αυτό ένα διαγνωστικό εργαλείο,αλλά από μόνο του δεν εγγυάται την επάρκεια του γιατρού.

2.Δε δείχνει βλάβες ανάμεσα στα δόντια,ειδικά στα οπίσθια.Πολλές φορές οι βλάβες εντοπίζονται ανάμεσα στα οπίσθια δόντια και δεν είναι ορατές με την κάμερα.Και η διάγνωση γίνεται είτε με την ακτινογραφία ή με το μαύρο χρώμα που βλέπει ο οδοντίατρος να διαφαίνεται μέσω εκτροπής του φωτός από το κάτοπτρο.Ο ασθενής στην περίπτωση αυτή,αποδέχεται τη διάγνωση του οδοντιάτρου και αν έχει αμφιβολίες,όταν ξεκινησει η διαδικασία και γίνει η αρχική διάνοιξη μπορεί ζητήσει να δει την κοιλότητα και τη βλάβη μέσω κάμερας.

3.Δε δείχνει πόσο κόκαλο έχει χαθεί από την περιοδοντική νόσο(περιοδοντίτιδα)Για την περιοδοντική νόσο έχουμε μιλήσει σε παλαιότερη ανάρτηση(πατήστε εδώ για την ανάρτηση).
Η κάμερα μπορεί να δείξει τα ούλα,πόσο κόκκινα είναι,αν είναι πρησμένα,αν έχουν πετρα,αλλά δεν μπορεί αν δείξει πόσο κόκαλο έχει χαθεί λόγω περιοδοντίτιδας.

Οι παραπάνω εικόνες ,είναι από το προσωπικό μου αρχείο και έχουν τραβηχθεί με τη βοήθεια φωτογραφικής μηχανής.
Για τη διαδικασία της ενδοστοματικής φωτογράφισης μπορεί να μιλήσουμε σε μελλοντική ανάρτηση.

Ελπίζω να σας ενημέρωσα.Καλή χρονιά να έχουμε και μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε!